چه فكر مي كني؟

خانه دل تنگ غروبي خفه بود

او را ز گيسوان بلندش شناختند

محرم آمد و دل بي قرار كربلا شد
محرم آمد و اين دل گرفتار بلا شد
محرم بوي عشق و بوي ايمان مي دهد باز
محرم بوي هفتاد و دو قربان مي دهد باز
محرم امد و ياد حسين بر دل نشسته
كه از داغش دوباره قلب اين عالم شكسته
محرم آمد و من ياد عباس مي كنم باز
لب عطشان مولا را من احساس مي كنم باز
به ياد آن دو دستي كه از پيكر جدا شد
به ياد نازنين اكبر كه بهر دين فدا شد
و قطعه قطعه شد قاسم تنش از ضرب شمشير
گلوي اصغر ششماهه پاره از دم تير
سكينه از عطش در خيمه گاه غمگين و نالان
رسان يك قطره آبي برايش اي عموجان
محرم امد و رنگ عزا عالم گرفته
زمين و اسمان را زين مصيبت غم گرفته
الهي درد دردمندان دوا كن
دل شيعه ز بند غم «رها» كن

ياحسين اي مظهر عشق و صفا
ياحسين اي صاحب لطف و عطا
ياحسين اي تو صفاي جان و دل
اين جهان از شور ايثارت خجل
ياحسين اي مهر احسان و سخا
مهر تو شد در جهان سوداي ما
يا حسين اي نور حق اندر زمين
اي به جنت يار خيــرالمرسلين
هم نشان داري ز زهرا هم علي
نور حـق در چهــره تو منجلي
اختـر تـابـان شـهر عاشـقان
تك سـوار عرصه كون و مكان
اي حسين اي رهبر منكر ستيز
اي كه بودي با جهالت در ستيز
جان و سر در راه يزدان داده اي
هم به عالم درس ايمان داده اي
خم نگـردد قـامتت مـولاي مـا
پيش غيـري جز به در گاه خدا
با قيــامت دين احمد زنده شد
تا قيــامت رزم تو پاينـده شد
جان ما ممـلو ز عشـق روي تو
ما كه ايم جز شـيفتگان كوي تو
بت شكن اي ميـر دشت كربلا
بهـر ما هسـتي شفيع روز جزا
اي فداي تو شـود جان «رهـا»
ياحسين اي مظهرعشق و صفا

اي برادر اي فـدايت جـان من
اي كه بودي عشقم و سامان من

زينبت آمـد بـه بـالينت دگـر
سـر گذار اينك تو بر دامان من

سـر ز خون بردار و زينب را نگر
تيـره شد دنيا پيش چشمان من

علقمه شـد قتـلگاهت نازنيـن
اي بـرادر اي مـه تـابـان من

يا ابوفاضل ، علمــدار حسـين
اي اميــدم دردم و درمـان من

چشم خود بگشـا كه آمد زينبت
بي تو اين دنيـا شـود زندان من

دست خود اينك به آغوشم سپار
تا زنـد بوسـه لب عطشـ,ان من

بعد تو عباس من پشتم شكست
تير غم بنشسته چون بر جان من

مشك بي آبت برم تا خيمه گاه
گو چه سازم با همه طفلان من

شد حسينم بي تو تنها و غريب
آتشــي افتــاده بر دامـ,ان من

زينب از داغت به خاك غم نشست
خون ببــارد ديـده گـريان مـن

چون«رها» شد جانت از زندان تن
مي شـود دنيـا همـه زنـدان من

=========================
وقتي كه تيردشمن،برمشك آبت نشست
همچون دل رقيه، قلب سكينه شكست
وقتي كه بازوانت، از پيكرت جدا شد
در خيمه گه برادر، از ماتمت عزا شد
برادرم ابوالفضل،پشت و پناه لشگر(2)
=========================
عباس تويي اميدم،در دشت آتش وخون
بي رويت اي دلاور، حالم شود دگرگون
اي كوه عشق و ايثار، آب آور يتيمان
اهل حرم برادر، از مرگ تو هراسان
برادرم ابوالفضل،پشت و پناه لشگر(2)
=========================
بر چشم تو نشسته، تير عدو برادر
آمد به بالين تو، پهلو شكسته مادر
بي تو چگونه روم، سوي حرم عباس
نعش ترا بگيرم ، من در برم عباس
برادرم ابوالفضل،پشت و پناه لشگر(2)
=========================
رفتي دگر ندارم، من ياوري ابوالفضل
بي تو حرم ندارد، آب آوري ابوالفضل
از تشنگي برادر، گشته سكينه بيتاب
قول داده اي كه آري، بهر او قطره اي آب
برادرم ابوالفضل،پشت و پناه لشگر(2)