دخترانِ انتظار!
| دخترانِ اميدِ تنگ | |
| در دشتِ بي‌كران، |
| و آرزوهايِ بي‌كران | |
| در خُلق‌هايِ تنگ! |
| دخترانِ خيالِ آلاچيقِ نو | |
| در آلاچيق‌هايي كه صد سال!ــ |
از زرهِ جامه‌تان اگر بشكوفيد
بادِ ديوانه
يالِ بلندِ اسبِ تمنا را
آشفته كردخواهد...
دخترانِ رودِ گل‌آلود!
دخترانِ هزار ستونِ شعله به تاقِ بلندِ دود!
| دخترانِ عشق‌هايِ دور | ||
| روزِ سكوت و كار | ||
| شب‌هايِ خسته‌گي! |
| دخترانِ روز | |||
| بي‌خسته‌گي دويدن، | |||
| شب | |||
| سرشكسته‌گي!ــ |
در باغِ راز و خلوتِ مردِ كدام عشق‌ــ
| در رقصِ راهبانه‌يِ شكرانه‌يِ كدام | |
| آتش‌زدايِ كام |
| بازوانِ فواره‌يي‌تان را | |
| خواهيدبرفراشت؟ |
افسوس!
| موها، نگاه‌ها | |
| به‌عبث |
عطرِ لغاتِ شاعر را تاريك‌مي‌كنند.
| دخترانِ رفت‌وآمد | |
| در دشتِ مه‌زده! |
| دخترانِ شرم | |||
| شب‌نم | |||
| افتاده‌گي | |||
| رمه!ــ |
از زخمِ قلبِ آمان‌جان
در سينه‌يِ كدامِ شما خون چكيده‌است؟
پستان‌ِتان، كدامِ شما
گل‌داده در بهارِ بلوغ‌اش؟
لب‌هاي‌ِتان كدامِ شما
| لب‌هاي‌ِتان كدام | |
| ــ بگوييد!ــ |
در كامِ او شكفته، نهان، عطرِ بوسه‌يي؟
شب‌هايِ تارِ نم‌نمِ باران‌ــكه نيست كارــ
اكنون كدام‌يك ز شما
بيدارمي‌مانيد
در بسترِ خشونتِ نوميدي
در بسترِ فشرده‌يِ دل‌تنگي
در بسترِ تفكرِ پُردردِ رازِتان
| تا يادِ آن ــ كه خشم و جسارت بودــ | |
| بدرخشاند |
تا ديرگاه، شعله‌يِ آتش را
در چشمِ بازِتان؟
| بينِ شما كدام | |
| ــبگوييد!ــ |
بينِ شما كدام
| صيقل‌مي‌دهيد | |
| سلاحِ آمان‌جان را |
| برايِ | ||
| روزِ | ||
| انتقام؟ |