نقش بي نگار

به بستان ها نسيم نو بهار
به جنگل ها سرود آبشارم
به هر صحرا پيام فرودينم
به هر گلشن نواي جويبارم
به چشم مهوشان الماس اشكم
به گوش
نازنينان گوشوارم
ز عهد كودكي درس محبت
چ خوش تعليم داد آموزگارم
منم نقاش و با اشكي چو شنگرف
زنم بر چهره نقشي بي نگارم
گلنداما به گيوسي تو سوگند
كه بي چشمان مستت در خمارم
اگر يارم شوي منت پذيرم
و گر خوارم كني خدمتگزارم
اگر جان بردم از چنگ غم تو
به چشمانت كه از جان شرمسارم
من آن يعقوب غمگينم كه عمريست
ز هجران دو يوسف اشكبارم
زمانه ديدن من بر نتابد
كه چون خاري به چشم روزگارم
به در بردم ز ميدان گوي معني
كه در دشت بلاغت تكسوارم
به جمع دوستان صفرم ز تسليم
و گر دشمن بر آيد صد هزارم
غلام
آن حريفانم كه دانند
به ملك لفظ و معني شهريارم
رسد روزي كه دشمن هم ز خجلت
گل اشكي فشاند بر مزارم